พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 ใช้มาครบ 17 ปี พบว่าไม่คุ้มครองผู้ประสบภัยได้จริง ทั้งๆ ที่จำนวนเงินกองทุนฯ โตกว่าหมื่นล้านบาท แต่คืนมาเป็นค่ารักษาพยาบาลผู้ประสบภัยจากรถไม่ถึงครึ่ง เพราะส่วนใหญ่จ่ายเป็นค่าบริหารจัดการ ซ้ำยังมีปัญหาวิธีการจัดการยุ่งยากซับซ้อนและล่าช้า ผู้ประสบภัยส่วนใหญ่ร้อยละ 63 ต้องจ่ายเงินเอง มีเพียงร้อยละ 18 ที่ใช้สิทธิตาม พร.ร.บ. จำนวนไม่น้อยก็ใช้สิทธิหลักประกันสุขภาพ (บัตรทอง) จึงเกิดความพยายามจากหลายฝ่ายต้องการให้ยกเลิกกฎหมายเก่า เพื่อดันกฎหมายใหม่ที่เป็นธรรมต่อผู้ประสบภัยมากขึ้นเข้าสภา